Twee keer per jaar, in mei en oktober, gaan vogelaars over de hele wereld vogels tellen om wetenschappers te voorzien van gegevens over welke vogels waar en wanneer zijn. Verschillende vogelaars van Bonaire gingen er op 9 oktober op uit – de Grote Oktoberdag van dit jaar – om te zien hoeveel soorten ze op één dag konden vinden.

Bonaire deed het vrij goed, met een top van 75 soorten in ongeveer 12 uur. Veel van de waargenomen soorten waren trekvogels, wat ornithologen zal helpen om migratieroutes en -trends bij te houden.

Maar helaas was niet alles perfect. Op deze foto van een visarend met een vangst zou je denken dat hij die dag goed gegeten heeft.

Maar de realiteit was heel anders en illustreert hoe menselijk handelen, zelfs onbedoeld, onze gevederde vrienden kan beïnvloeden.

We observeerden deze prachtige visarend vanuit ons voertuig dat geparkeerd stond aan de kant van de weg op een zuidelijke duiklocatie. We zagen de visarend de vangst niet maken, maar we zagen hem wankel neergestreken op de top van een rots die uit het oppervlak stak in de brandingszone. Hij zat letterlijk op een eilandje, met water rondom. De papegaaivis was zwaar…..zwaarder dan de visarend!

Terwijl we van een respectvolle afstand toekeken, zagen we deze visarend proberen op te stijgen om zijn vangst naar een betere plek te brengen waar hij in alle rust kon eten. Hij had het moeilijk om verticaal op te stijgen, net als een helikopter. Zelfs met zijn enorme, krachtige vleugels kon hij niet genoeg draagkracht krijgen om met zijn zware vangst de lucht in te gaan. Hij probeerde het vier keer, en vier keer zette hij zich weer op de rots neer. Tussen de pogingen door rustte het uit, duidelijk vermoeid door de enorme inspanning en omdat zijn energie wegvloeide.

Toen stopte er een auto, reed het strand op en er stapte een mens uit, volgens mij totaal onbewust van de visarend op slechts enkele meters afstand. De visarend, zoals elke vogel zal doen wanneer hij geconfronteerd wordt met een mens die zijn comfortzone schendt, steeg zo snel op om weg te komen dat hij zijn vangst niet veilig kon stellen en de vis viel terug in de oceaan. De visarend cirkelde rond en streek neer in een nabijgelegen boom om uit te rusten.

We hopen dat hij in de volgende ronde weer een vis kon vangen.